Ten artykuł i jego zawartość zostały sprawdzone i zatwierdzone przez dr Niharę Krause, wielokrotnie nagradzaną konsultantkę psychologii klinicznej.
Kiedy rodzi się dziecko, każdy chce wiedzieć, czy to chłopiec, czy dziewczynka. Od tego momentu może się wydawać, że nasze życie jest już w pewnym sensie zaplanowane, ponieważ normy społeczne narzucają nam co lubią chłopcy, a co dziewczynki.
Ale nie musimy ograniczać się do tego, co mówią normy społeczne!
Nasza przypisana płeć po urodzeniu, często nazywana płcią biologiczną, jest definiowana przez cechy fizyczne, z którymi się rodzimy, takie jak genitalia, chromosomy, hormony i owłosienie ciała. To nasza anatomia. Po urodzeniu większość ludzi to mężczyźni lub kobiety. Jednak niektórzy osoby rodzą się interpłciowe – to znaczy, że ich cechy płciowe nie pasują do typowych definicji „mężczyzny” lub „kobiety”.
Nasza tożsamość płciowa to nasze psychologiczne poczucie siebie. Takimi właśnie się czujemy. Większość społeczeństw rozpoznaje dwie płcie kulturowe – męską i żeńską, odnoszące się do płci biologicznej danej osoby, ale niektórzy ludzie opisują się w odmienny sposób i to jest w porządku. Tożsamość płciowa każdej osoby jest dla niej wyjątkowa i należy ją szanować.
Ekspresja płciowa to sposób, w jaki prezentujemy swoją płeć poprzez nasze działania, ubiór, zachowanie i nie tylko. Sposób, w jaki decydujemy się wyrażać swoją płeć, może nie pasować do tego, co społeczeństwo definiuje jako „normalne” dla naszej płci biologicznej, i to jest w porządku.
To, że mamy żeńskie cechy płciowe i identyfikujemy się jako dziewczynki, nie oznacza, że musimy wyrażać siebie na wszystkie „dziewczęce” sposoby, jakich oczekuje społeczeństwo. Jest tutaj dużo miejsca na elastyczność i prawdopodobnie Twoja ekspresja płciowa często się zmienia, zupełnie nieświadomie.
Czasami płeć biologiczna osoby, tj. jej cechy biologiczne i jej płeć kulturowa, czyli to, jak siebie odbiera, są identyczne. Nazywa się to cispłciowość. Na przykład, gdy dana osoba jest przypisana do płci męskiej po urodzeniu i identyfikuje się jako mężczyzna.
Czasami płeć biologiczna osoby nie odpowiada jej płci kulturowej, którą ona odczuwa. Nazywa się to transpłciowością. Na przykład, jeśli osobie przypisuje się płeć żeńską po urodzeniu i ma żeńskie narządy płciowe, ale identyfikuje się ona jako chłopiec lub jako osoba niebinarna.
Rola płciowa to zestaw zachowań i postaw uważanych przez społeczeństwo za „akceptowalne” lub „pożądane” dla naszej płci biologicznej lub kulturowej. Obejmuje to sposób w jaki mamy się zachowywać, mówić, ubierać i dbać o siebie.
Oczekiwania dotyczące ról płciowych mogą się różnić w zależności od społeczeństwa, kultury i grupy etnicznej, a także mogą się zmieniać w czasie.
Role płciowe mogą prowadzić do krzywdzących stereotypów płciowych, dotyczących tego, jak dziewczęta i chłopcy powinni się zachowywać, wyglądać i czuć.
Istnieją 4 podstawowe typy stereotypów płciowych:
Z rolami płciowymi i stereotypami wiążą się odmienne oczekiwania i presja. Oczekiwania dotyczące działania, wyglądu i odczuwania w określony sposób, które niekoniecznie są zgodne z tym, kim jesteśmy lub jak odczuwamy. Wszystko to może mieć negatywny wpływ na nasze samopoczucie – na przykład, jeśli czujemy, że nie spełniamy tych oczekiwań lub jeśli czujemy, że nie jesteśmy uznawani lub akceptowani za to, kim jesteśmy.
Ważne jest, aby pamiętać, że wszyscy jesteśmy wyjątkowi i ani nasza płeć, ani płeć nie określają tego, kim jesteśmy, ani nie ograniczają tego, co możemy zrobić. Każdy może być odważny, uprawiać dowolną dyscyplinę sportową i zabierać głos publicznie. Każdy może płakać, tańczyć w balecie i ubierać się na różowo.
Bez względu na płeć kulturową, musimy dać sobie pozwolenie, aby żyć tak jak chcemy żyć – na naszych warunkach.
Rozmawiaj z przyjaciółmi i rodziną o stereotypach, które obserwujesz i pomóż innym zrozumieć, jak seksizm, czyli sytuacja w której pogardza się kimś ze względu na jego płeć biologiczną lub kulturową i stereotypy dotyczące płci mogą być bolesne.
Jeśli zauważysz coś, co sprawi, że poczujesz się niekomfortowo, czy to w telewizji, w czasopiśmie lub w mediach społecznościowych, nie bój się o tym powiedzieć. Czasami nie zdajemy sobie sprawy, że promujemy jakiś stereotyp, dopóki nie zostanie nam on wskazany.
Daj sobie pozwolenie na sprzeciwianie się rolom płciowym i stereotypom. Dołączając do drużyny sportowej składającej się głównie z chłopców lub prowadząc zadanie grupowe, nie martwiąc się czy będziemy postrzegani jako apodyktyczni, dajemy sobie możliwość pokazania, do czego jesteśmy zdolni i możemy być wzorem do naśladowania dla innych, którzy chcą postępować podobnie.
Jeśli zmagasz się z tożsamością płciową i wiążącymi się z tym oczekiwaniami, wiedz, że nie jesteś sam(a). Rozważ otwarcie się na rodzica, nauczyciela lub członka rodziny, aby mieć pewność, że otrzymasz wsparcie emocjonalne, którego potrzebujesz.
Pamiętaj, że istnieje cały świat możliwości dla twojej płci, tożsamości płciowej i ekspresji płciowej. Nie pozwól, aby społeczeństwo i role płciowe ograniczały Cię. Każdy jest wyjątkowy i to jest Twoja największa siła – więc bądź z siebie dumny(a) i zawsze szanuj wybory innych.